"हैन हौ दिनमान दाइ के हो के तपाईं त, एस्सो फोन गरेसी उठाईदिए - हामी सँग एक दुई वचन बोलिदिये त हामी नि गती पर्थ्यौँ नि , के सारो हेप्या त यार हाम्लाई ।", दिप्तेशले एक्कै सासमा आफ्नो मनको आवेग पोख्छ ।
"आमामामा ! के सारो पड्केको दिपुभाइ - जस्ताको छताँ असिना बर्स्याजस्तो पो ला'गो गाँठे । कहिले फोन गर्या थ्यौ र ?", फरासिला, हँसिला दिनमान जिस्क्याउँदै थाहा पाएर नि नपाए सरी दिप्तेशलाई घोच्छन् ।
