~आविष्कार भारती~
एउटा यात्रा पूरा गरें, भौगोलिकरुपले बिकट तर सुन्दर एवम् संस्कृतिमा धनी नेपाल भित्र कै एक पSSरदेशको, नयनराज पाण्डे कृत् "सल्लीपिर" को बुई चढेर । यस यात्रामा उकालो चडियो, हिमाल पारी गईयो, नून बोकेर याकहरुको घाँटीमा झुण्डीएको घण्टीको तरङ्गहरुमा रम्दै श्याक्पा र छ्याङ खाँदै स्याब्रो नाच्दै गाउँ फर्कीइयो अनी "ॐ माने पद्मे हुँँ" मन्त्रको ध्वनी सँगै एक चित्त भएर नून चिया पिउँदै उपल्लो नेपालको सुरम्य प्रकृति र सोझा व मनकारी मान्छेहरुको साथ लागेर गुण तिर्ने याकहरुको पछी लाग्दै एक्कै क्षण मनभरी घुमेर आईयो ।
अनगिन्ती दु:खको महासागर छोचोल्दै सानो खुशीमा रम्दै जीवन बढाइरहेका उपल्लो नेपाली भू-भागको हृदयबिदारक कथाहरुको साङ्लो जस्तो लाग्यो "सल्लीपिर" । नयनराज पाण्डेको अन्य कथोपन्यास सरी यस उपन्यासमा बिभिन्न पात्रको माध्यमले कथा अघी बढ्छ तर "लु" या "उलार"को शैलीमा हैन ।
