म एउटा आधा मान्छे

म एउटा साधा मान्छे,म एउटा आधा मान्छे
अस्तिन कहिले पो हो सानो माया रोपिरहेथें
जल-मल हालेर माया-साथ छरेर हुर्कैसकेथें
झार-पात पन्छाउँदै तेस्लाई गोडीरहेथें
मौलाउँदै पलाउँदै हुर्‍केको आँफैले देखेथें
एक्कासी एक बिहान त्यो मायाबोट देखिन
हत्तासीएँ निस्सासिएँ
सेलाएको त्यो शरीरलाई च्याप अन्गालोमा बधें
भुक्लुक्क त्यहीं ढले अनी आफैलाई भेटिंन
म एउटा साधा मान्छे,म एउटा आधा मान्छे ।।

किताबमा छ रे ढुङ्गामा छ रे ईश्वर
अबिर दलेको ढुङ्गालाई सोधें
बन्द गरेको किताबमा खोजें
पीडितलाई पिडा थपिन्छ किन
चोखो माया जोखिन्छ किन
किताबले केही भन्नै सकेन
पथ्थर केही बोल्दै बोलेन
म एउटा साधा मान्छे,म एउटा आधा मान्छे ।।
-आ'बिष' (1-21-11)