कविता : न यता को भएँ , न उता को भएँ

न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता  को भएँ


जसजसले मेरो भने त्यता त्यता को भएँ
तर पनि एक्लो खै कता कता को भएँ ..
न यता को भएँ , न उता को भएँ


डुबुल्की मर्छु भन्दा प्रेममा तैरिएर लछार पछार भएँ
न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता  को भएँ


आफ्नै गाउँमा परदेशी कहलाउने भएँ
न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता  को भएँ


पटकथा ले निचरियेको फुक्को कथा भएँ
न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता को भएँ


नाम रहन चाहेको म विशेषण जोडेर बद्नाम भएँ
न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता  को भएँ


निराकार हुन रोज्ने म निर्घात पिटाई पछिको आकार भएँ
न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता  को भएँ


निर्वाद बहने मन आज लज्जाको बाँधले रोक्ने भएँ
न यता को भएँ , न उता को भएँ
आफैलाई थाहाछैन म कता कता  को भएँ ....